Vandaag opgestaan in een glooiend berglandschap, een vroege vlotte start vanuit Bout Tahrar, dachten we, maar onze gids Mohamed was even de weg kwijt. Geen probleem, wat extra hoogtemeters als opwarmer voor onze aangekondigde bergrit deze namiddag 🤪.
Op onze weg kwamen we een geitenhoeder tegen die met zijn berbersgezin in het Atlasgebergte woonde. Moeder en zoon kwamen ons groeten. Ze leven al jaren met de stand van de zon, zelf geen idee hebbende welk jaar we zijn, of welke leeftijd ze hebben.
Na een korte sandwich pauze vertrokken we richting de 3+1 etappe tocht goed voor 1120 hoogtemeters. Drie mooie ‘nepen’ met een aantal hindernissen die voor sommige onder ons wat extra moed en kracht vergden. De laatste klim was gestaag en leek eindeloos te duren, maar uiteindelijk werden we beloond met een warm en gastvrij ontvangst bij onze lokale berbersgids, Saïd, thuis.
We genoten van een gezellige avond aan het haardvuur onder een klare sterrenhemel met het geluid van krekels op de achtergrond, waar Saïd zijn levensverhaal vertelde. Eén unieke plek midden in het Petit Atlasgebergte op 1500 meter in het midden van niks, in een prachtig ruw berglandschap. Blij dat er 20 berber matrasjes met een warm dekentje op ons stonden te wachten voor een deugddoende nacht.
Vive l’avonture et la liberté, dixit Saïd.
Comments